ಗದ್ದೆಯಂಚಿನಿಂದ ಮರೆಯಾದ ಹುಲಿಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು...

ಅಗೋ..ಅಲ್ಲಿ ತಾಸೆಯ ಶಬ್ದ ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳುತ್ತಿದೆ.. ಜೊತೆಗೆ ಡೋಲಿನ ಶಬ್ದ ಗದ್ದೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ತೋಟದೊಳಗಿಂದ ಮಾರ್ದನಿಸುತ್ತಿದೆ.. ಕಿವಿಯ ತಮಟೆಯೊಳಗೆ ತಾಳಬದ್ಧವಾದ ತಾಸೆ ಡೋಲಿನ ಪೆಟ್ಟು ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಿದೆ. ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ ಹಳದಿ ಪಟ್ಟೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ ಅದೇ ಹುಲಿ, ಮೈಯೆಲ್ಲ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಬಾಲವಿರುವ ಅಂಗಿಯ ತೊಟ್ಟು, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮುಖವಾಡ ಹಿಡಿದ ಶಾರ್ದೂಲ, ಓ.. ಹಿಂದೆ ಬೇಟೆಗಾರ ಕೂಡ ಇದ್ದಾನಲ್ಲ.. ಅವನ ಬಂದೂಕಿನೊಳಗೆ ಬೆಡಿ ಉಂಟಾ ಇಲ್ವಾ.. ಓ ಇನ್ನೇನು ಗದ್ದೆಯ ಬದಿಯಿಂದ ಮನೆಯ ಬೇಲಿಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಯ್ತು.. ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಆಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಪಿಳ್ಳೆಗಳೆಲ್ಲಾ.. ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಗೆ ನೇತಾಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಇದು ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗ ನವರಾತ್ರಿಯ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತಿದ್ದ ಚಿತ್ರಣ..

ಆಗಷ್ಟೇ ಮಳೆ ಸುರಿದ ಒದ್ದೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಹುಲಿಯ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಮನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಗೋಡೆಗಳಿಗೂ ತಾಸೆ, ಡೋಲಿನ ಸದ್ದು ಬಡಿದು ಮಾರ್ದನಿಸುತ್ತದೆ, ಮನೆಯೊಳಗಿರುವ ಬೆಕ್ಕು ಅಡುಗೆಕೋಣೆಯ ಒಲೆಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಿಯ್ಯಾಂವೆನ್ನುತ್ತದೆ.. ಮನೆಯ ನಾಯಿಯಂತೂ ತಾಸೆ ಡೋಲಿನ ಶಬ್ದಕ್ಕಿಂತ ನನ್ನ ಧ್ವನಿಯೇ ಹೆಚ್ಚು ಎಂಬಂತೆ ವೌ... ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿರಿಯುತ್ತದೆ. ಊರಿನಿಂದಾಚೆಗೆ ತಾಸೆಯ ಸದ್ದು ನಿಶ್ಯಬ್ದವಾಗುವವರೆಗೂ ಮನೆಯ ನಾಯಿ ಬೊಗಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.. ಇದು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದೆ ಅಂದರೆ ಹೆಚ್ಚೇನೂ ಇಲ್ಲ ಸುಮಾರು 22 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕಥೆ..

ನವರಾತ್ರಿ ಬಂತೆಂದರೆ ಕರಾವಳಿಯ ಕಲೆ ಮಾರ್ನೆಮಿಯ ವೇಷ ಮನೆಮನೆಗೂ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಮನೋರಂಜನೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲವದು.. ಮನೆಮನೆಗೂ ಹುಲಿವೇಷ, ಶಾರ್ದೂಲವೇಷ ಬಂದರೆ, ನವರಾತ್ರಿ ಕಂಪ್ಲೀಟ್ ಎಂದರ್ಥ.. ಸೇರಕ್ಕಿ, ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ ಜೊತೆಗೆ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಂತೃಪ್ತಿ.. ಗಂಡು ಹುಡುಗರು ಹುಲಿಯ ಬಾಲವನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಜವಾದ ಹುಲಿಯೋ ಎಂದು ಟೆಸ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಾ.. ತೋಟದ ಅಂಚಿನವರೆಗೂ ಹುಲಿವೇಷದ ತಂಡವನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟು ಬರುವುದಿತ್ತು.. 

ಮತ್ತೆ ನವರಾತ್ರಿ ಬರುತ್ತಿದೆ...ಆದರೀಗ ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ.. ಶಾರ್ದೂಲ, ಹುಲಿವೇಷವನ್ನು ಅರಸಿಕೊಂಡು ನಾವೇ ಪೇಟೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು.. ಈಗೀಗ ಪೇಟೆಯಿಂದ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹುಲಿಯೂ ಕೆಳಗಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ.. 

ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬ, ಜಾತ್ರೆ, ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೂ ಹುಲಿವೇಷವಿದ್ದರೂ, ಮಾರ್ನೆಮಿಯ ಹುಲಿ ವೇಷಕ್ಕಿರುವ ಗತ್ತು, ಗಮ್ಮತ್ತೇ ವಿಶೇಷವಾದುದು.. ಮಾರ್ನೆಮಿಯವೇಷ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರದೇ ಎಷ್ಟು ನವರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯಿತೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಕಿ ನೋಡುವ ಖುಷಿ ಈಗಿಲ್ಲ.. ಗದ್ದೆಗಳೂ ತೋಟವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗಿದೆ... ಗದ್ದೆಯ ಎದೆಯ ಮೇಲೆಯ ಕೆಂಪಾದ ಮಣ್ಣಿನ ರಸ್ತೆಗಳು ಮಲಗಿವೆ.. ಗದ್ದೆಗಳು ಈಗಿನ ಹುಡುಗರ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟು ಮೈದಾನಗಳಾಗಿವೆ.. ಬಾಳೆಯ ಗಿಡಗಳು ನಗುತ್ತಿವೆ.. ಕೆಸರಿನ ನೆಲ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದೆ..!