ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೂರು...

ಇನ್ನೇನು ಆಫೀಸ್ ಪಂಚಿಂಗ್ ಮಿಷಿನ್‍ಗೆ ಹೆಬ್ಬೆರಳೊತ್ತಲು 1 ಗಂಟೆ ಬಾಕಿಯಿತ್ತು.. ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಮೊಡ ಕಟ್ಟಿತ್ತು.. ಈ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಳೆಯೇ ಹೀಗಪ್ಪ.. ಆಫೀಸು ಬಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೇ ಶುರುವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತೆ.. ಎಲ್ಲರೂ ಸಂಜೆ ಬರುವ ಮಳೆಗೆ ಶಾಪ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು.. ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಬಂದರೆ ಸಾಕು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಜಿಗುಪ್ಸೆ ಆವರಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ.. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪದ ಕಾವಲಿಯಂತಾಗಿರುವ ರಸ್ತೆಗಳು.. ಎಲ್ಲಿ ನೀರು ನಿಂತಿರುತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ರೋಡ್‍ನ ಮಧ್ಯೆ ಇರುವ ಡ್ರೈನೇಜ್ ಕವಚಗಳು ಬುಸ್ ಬುಸ್ ಎನ್ನುತ್ತಿರುತ್ತವೆ, ಯಾವಾಗ ಮೇಲೆ ಚಿಮ್ಮುವುದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ..! ರೋಡ್ ತುಂಬಾ ಕರಿ ನೀರು.. ಕೊಚ್ಚೆಯ ನೀರು ಮಳೆಯ ನೀರು ಒಂದಾಗಿ ರೋಡ್ ಮೇಲೆ ಹರಿಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.

 ದ್ವಿಚಕ್ರ ಸವಾರರಿಗೊಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಳೆಯೆಂದರೆ ಸವಾಲು.. ಮುಂದೆಯಿಂದ ಹೋಗುವ ವಾಹನದ ಟೈರ್‍ನಿಂದ ಮುಖಕ್ಕೆ ಕಾರಂಜಿಯಂತೆ ಮರಳು ಮಿಶ್ರಿತ ನೀರು ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕಾರಿನವನು ಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಟೈರ್ ಇಳಿಸಿದರೆ ಸಾಕು.. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ದ್ವಿಚಕ್ರವಾಹನ ಸವಾರ ಅರ್ಧ ಕೆಸರೇಶ್ವರ.. ಅಯ್ಯೋ.. ಮಧ್ಯೆ ಈ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ ವರುಣನಿಗೇ ಪ್ರೀತಿ..
ಬೆಂಗಳೂರ ಮಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ.. ನಮ್ಮೂರ ಮಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ.. ನಮ್ಮೂರ ಮಳೆಯೇ ಇಷ್ಟ ನನಗೆ.. ಮಳೆ ಬರುವ ಸೂಚನೆಗೆ ಮೋಡ ಕಟ್ಟಿ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಆವರಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ.. ಒಣಗಲು ಹಾಕಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆಗಳೆಲ್ಲಾ ನಗು ನಗುತ್ತಾ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಹೋಗುತ್ತವೆ.. ದೂರದಿಂದಲೇ ಮಳೆ ಆರ್ಭಟಿಸುತ್ತಾ ಬರುವಾಗ ಜೊತೆಗೆ ತಂಪಾದ ಗಾಳಿಯನ್ನೂ ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತದೆ. ಭೋರೆಂದು ಸುರಿವ ಮಳೆ ಏಕತಾನತೆಯಲ್ಲಿ ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.. ಜೊತೆಗೆ ಗುಡುಗು ಮಿಂಚುಗಳ ಅಬ್ಬರಕ್ಕೆ ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕತ್ತಿ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಅಂಗಾತವಾಗಿ ಮಲಗಿರುತ್ತದೆ.. ಮಳೆಯ ರಭಸಕ್ಕೆ ಮಾಡಿನಿಂದ ನೀರು ಹರಿದು ಹೋಗಲು ಜಾಗವಿಲ್ಲದೆ.. ಮನೆಯೊಳಗೆ ಇಣುಕುತ್ತವೆ. ಅಡುಗೆ ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಪಾತ್ರೆಯೆಲ್ಲ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಬೀಳುವ ನೀರಿನ ಕೆಳಗಿಟ್ಟರೆ ಠಣ್ ಠಣ್ ಸದ್ದು, ಹೊರಗಿನ ಮಳೆಯ ಸದ್ದನ್ನು ಮರೆಯಾಗಿಸುತ್ತದೆ..
ಕಿಟಕಿಯ ಪರದೆ ಸರಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ, ಮಳೆಯ ರಾಗಕ್ಕೆ ತಲೆದೂಗಿ ಬಾಗುವ ಕಂಗು, ಮಳೆಯ ಹನಿಯನ್ನು ನೇವರಿಸಿಕೊಂಡು ಓಲಾಡುವ ತೆಂಗಿನ ಗರಿಗಳು.. ಬಾಳೆಯ ಗೊನೆ ನೆಲವನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೋ ಬೇಡವೋ ಎಂಬಂತೆ ಬಾಗಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ.  ಮನೆಯ ಮಾಡಿನಿಂದ ಮುತ್ತಿನಂತೆ ಅಂಗಳವನ್ನಪ್ಪುವ ಮಳೆಹನಿಯು ಎಲ್ಲರಲ್ಲೊಂದಾಗಿ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳವ ಸೇರಿಕೊಂಡು ನದಿಯ ಸೇರುವ ರಭಸದಲ್ಲಿ ಓಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಮಳೆ ನೀರ ಮೇಲೆ ಗುಳ್ಳೆ ಬಿದ್ದರೆ ಓಹೋ.. ಮಳೆ ಇನ್ನೂ ಬರುವುದಿದೆ ಎಂದು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಹವಾಮಾನದ ವರದಿ ಒಪ್ಪಿಸುವ ಅಮ್ಮ, ಬೆಚ್ಚಗೆ ಸಾಂತಣಿಯನ್ನೋ, ಹಲಸಿನ ಹಪ್ಪಳ, ಉಂಡ್ಲೂಕವನ್ನೋ ಮೆಲ್ಲುತ್ತಾ ಮಳೆಯನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸುವ ಆನಂದವೇ ಚಂದ..
ಮಳೆ ಬರುವ ಮುನ್ನ ಒಂದು ಕಥೆಯಾದರೆ, ಮಳೆ ನಿಂತು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೊಂದು ಮಹತ್ಕಾರ್ಯವಿದೆ.. ನಮ್ಮಮ್ಮ ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮುರಿದ ಕೊಡೆ, ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಾರೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ನಿಂತ ನೀರಿಗೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗಲು ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಾಳೆ..  ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಹವಾಯಿ ಚಪ್ಪಲಿಯ ಒಂದು ಜತೆ ನೀರಲ್ಲಿ ತೇಲಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬೇಲಿಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ.. ಪಾದಗುಂಟ ಕಾಣುವ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿನ ನೀರು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುವಂತೆ ಆಹ್ವಾನ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಸ್ಲಿಪ್ಪರ್ ಮೆಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಚರ್‍ಪರ್ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಾ ಮಳೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಆಡುವಾಗ ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಕೂಗು ಹಾಕುತ್ತಾಳೆ.. ಬಟ್ಟೆ ಆರಲು ಹಾಕುವ ತಂತಿಯಲ್ಲಿ ಮಳೆಯ ನೀರು ಮುತ್ತಿನಂತೆ ಸಾಲಾಗಿ ನಿಂತಿರುತ್ತದೆ. ಕೈಬೆರಳು ಮೆಲ್ಲನೆ ತಂತಿಯನ್ನು ಮೀಟಿದಾಗ ಮುತ್ತಿನಂತಹ ನೀರು ಅಂಗೈ ಸೇರಿ ಮುಂಗೈಯಿಂದ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಮಳೆ ಬಂದ ಖುಷಿಗೆ ಕಪ್ಪೆಗಳು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಜಿಗಿಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಟೊರ್ ಟೊರ್ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಇನ್ನೂ ಮಳೆಯಾಗುವ ಸೂಚನೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಆಗಷ್ಟೇ ಮೌನವಾಗಿ ಅಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದ ವರುಣ ಮತ್ತೆ ತುಂಟನಾಗಿ ಮಳೆ ಹನಿಯ ಚೆಲ್ಲುತ್ತಾನೆ.. ಅಮ್ಮ ಮಳೆಗೆ ಬೈಯುತ್ತಾ ಮತ್ತೆ ಒಳಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ.. ಮಳೆಗೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಲಗಿಕೊಂಡು ಮಳೆನಿಂತ ಕೂಡಲೇ ಕೈಕಾಲು ಆಡಿಸಲು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಬೆಕ್ಕು ಮತ್ತೆ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಜಿಗಿಯುತ್ತದೆ.. ಇನ್ನೊಂದು ಕೆಂಪು ಮಣ್ಣಿನ ಅಚ್ಚೊತ್ತು ಬೆಕ್ಕಿನ ನಾಲ್ಕು ಬೆರಳಿನ ಮುದ್ದಾದ ಪಾದದ ಗುರುತಿನಿಂದ ಕಿಟಕಿಯ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ..
ಸಂಜೆಯಾದರೆ ಸಾಕು ಎಲ್ಲರ ಮನೆಯ ಬಚ್ಚಲಲ್ಲಿ ಹೊಗೆಯೇಳುತ್ತದೆ.. ಮಳೆಗೆ ಒದ್ದೆಯಾದ ಕಟ್ಟಿಗೆ, ತೆಂಗಿನ ಕಾಯಿ ಚಿಪ್ಪು ಬೆಂಕಿಯೇಳದೆ ಬರೀ ಹೊಗೆಯುಗುಳುತ್ತದೆ. ಸೋಂಟೆಯಿಂದ ಬಚ್ಚಲಿನ ಒಲೆಗೆ ಊದಿ ಊದಿ ಗಂಟಲಿನ ಪಸೆ ಆರಿ, ಕಣ್ಣೆಲ್ಲಾ ಕೆಂಬೂತದ ಕಣ್ಣಿನಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಬೇಗ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಬಿಸಿಬಿಸಿ ನೀರು ಸಿಕ್ಕರೆ ಕೊನೆಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವವರು ಮಾತ್ರ ಒಂದು ಚೆಂಬು ಮಾತ್ರ ನೀರು ಸುರಿದುಕೊಂಡು ಬರಬೇಕಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಒಂದೋ ನೀರು ಖಾಲಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲವೇ ನೀರು ತಣ್ಣಗಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ.. ಹೀಗಾಗಿ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಜಗಳವಾಗುವುದಂತೂ ಸತ್ಯ.

ರಾತ್ರಿಯಾದರೆ ನೀರವವಾಗಿ ಸುರಿವ ಮಳೆ, ಹೊರಗೆ ಜೀರುಂಡೆಗಳ ಝೇಂಕಾರರೊಂದಿಗೆ, ಕಪ್ಪೆಗಳ ವಟರ್ ವಟರ್ ಸದ್ದು ಮಳೆಗಾಲದ ರಾತ್ರಿಯ ಸಂಗೀತ ಸಾಮಾನ್ಯ.. ಕಗ್ಗತ್ತಲಲ್ಲಿ ತೋಟದ ಬದಿಯ ಹಳ್ಳದಲ್ಲಿ ಬೆಳಕೊಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ.. ಅದು ಮಳೆಗೆ ಏಡಿ ಹಿಡಿಯಲು, ಗಾಳ ಹಾಕಲು ಹೋದವರ ಟಾರ್ಚ್ ಬೆಳಕು..
ಆಗಾಗ ಹೋಗುವ ಕರೆಂಟು.. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಕರೆಂಟು ಅಪರೂಪದ ಅತಿಥಿಯಾದರೆ, ಸೊಳ್ಳೆಯಂತೂ ಪ್ರತಿದಿನದ ಅತಿಥಿ.. ಒಮ್ಮೆಗೆ ಕಿವಿಯ ಬಳಿ ಗುಯ್ಯೆಂದು ಗುರುಟು ಹಾಕುವುದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಅಸಹನೀಯ ಸಿಟ್ಟೊಂದು ಬಂದು ಕಂಬಳಿಯನ್ನು ಕಾಲಿನಿಂದ ತಲೆಯವರೆಗೂ ಎಳೆದುಕೊಂಡು, ಮುಸುಕು ಹಾಕಿ ಮಲಗಿದರೆ, ಏಳುವುದು ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ..ಹೀಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಳೆಯನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ನಮ್ಮೂರ ಮಳೆ, ಬಚ್ಚಲಿನಂತಾಗುವ ನಮ್ಮೂರು ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ..

ಗದ್ದೆಯಂಚಿನಿಂದ ಮರೆಯಾದ ಹುಲಿಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು...

ಅಗೋ..ಅಲ್ಲಿ ತಾಸೆಯ ಶಬ್ದ ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳುತ್ತಿದೆ.. ಜೊತೆಗೆ ಡೋಲಿನ ಶಬ್ದ ಗದ್ದೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ತೋಟದೊಳಗಿಂದ ಮಾರ್ದನಿಸುತ್ತಿದೆ.. ಕಿವಿಯ ತಮಟೆಯೊಳಗೆ ತಾಳಬದ್ಧವಾದ ತಾಸೆ ಡೋಲಿನ ಪೆಟ್ಟು ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಿದೆ. ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ ಹಳದಿ ಪಟ್ಟೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ ಅದೇ ಹುಲಿ, ಮೈಯೆಲ್ಲ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಬಾಲವಿರುವ ಅಂಗಿಯ ತೊಟ್ಟು, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮುಖವಾಡ ಹಿಡಿದ ಶಾರ್ದೂಲ, ಓ.. ಹಿಂದೆ ಬೇಟೆಗಾರ ಕೂಡ ಇದ್ದಾನಲ್ಲ.. ಅವನ ಬಂದೂಕಿನೊಳಗೆ ಬೆಡಿ ಉಂಟಾ ಇಲ್ವಾ.. ಓ ಇನ್ನೇನು ಗದ್ದೆಯ ಬದಿಯಿಂದ ಮನೆಯ ಬೇಲಿಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಯ್ತು.. ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಆಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಪಿಳ್ಳೆಗಳೆಲ್ಲಾ.. ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಗೆ ನೇತಾಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಇದು ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗ ನವರಾತ್ರಿಯ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತಿದ್ದ ಚಿತ್ರಣ..

ಆಗಷ್ಟೇ ಮಳೆ ಸುರಿದ ಒದ್ದೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಹುಲಿಯ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಮನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಗೋಡೆಗಳಿಗೂ ತಾಸೆ, ಡೋಲಿನ ಸದ್ದು ಬಡಿದು ಮಾರ್ದನಿಸುತ್ತದೆ, ಮನೆಯೊಳಗಿರುವ ಬೆಕ್ಕು ಅಡುಗೆಕೋಣೆಯ ಒಲೆಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಿಯ್ಯಾಂವೆನ್ನುತ್ತದೆ.. ಮನೆಯ ನಾಯಿಯಂತೂ ತಾಸೆ ಡೋಲಿನ ಶಬ್ದಕ್ಕಿಂತ ನನ್ನ ಧ್ವನಿಯೇ ಹೆಚ್ಚು ಎಂಬಂತೆ ವೌ... ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿರಿಯುತ್ತದೆ. ಊರಿನಿಂದಾಚೆಗೆ ತಾಸೆಯ ಸದ್ದು ನಿಶ್ಯಬ್ದವಾಗುವವರೆಗೂ ಮನೆಯ ನಾಯಿ ಬೊಗಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.. ಇದು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದೆ ಅಂದರೆ ಹೆಚ್ಚೇನೂ ಇಲ್ಲ ಸುಮಾರು 22 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕಥೆ..

ನವರಾತ್ರಿ ಬಂತೆಂದರೆ ಕರಾವಳಿಯ ಕಲೆ ಮಾರ್ನೆಮಿಯ ವೇಷ ಮನೆಮನೆಗೂ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಮನೋರಂಜನೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲವದು.. ಮನೆಮನೆಗೂ ಹುಲಿವೇಷ, ಶಾರ್ದೂಲವೇಷ ಬಂದರೆ, ನವರಾತ್ರಿ ಕಂಪ್ಲೀಟ್ ಎಂದರ್ಥ.. ಸೇರಕ್ಕಿ, ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ ಜೊತೆಗೆ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಂತೃಪ್ತಿ.. ಗಂಡು ಹುಡುಗರು ಹುಲಿಯ ಬಾಲವನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಜವಾದ ಹುಲಿಯೋ ಎಂದು ಟೆಸ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಾ.. ತೋಟದ ಅಂಚಿನವರೆಗೂ ಹುಲಿವೇಷದ ತಂಡವನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟು ಬರುವುದಿತ್ತು.. 

ಮತ್ತೆ ನವರಾತ್ರಿ ಬರುತ್ತಿದೆ...ಆದರೀಗ ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ.. ಶಾರ್ದೂಲ, ಹುಲಿವೇಷವನ್ನು ಅರಸಿಕೊಂಡು ನಾವೇ ಪೇಟೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು.. ಈಗೀಗ ಪೇಟೆಯಿಂದ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹುಲಿಯೂ ಕೆಳಗಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ.. 

ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬ, ಜಾತ್ರೆ, ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೂ ಹುಲಿವೇಷವಿದ್ದರೂ, ಮಾರ್ನೆಮಿಯ ಹುಲಿ ವೇಷಕ್ಕಿರುವ ಗತ್ತು, ಗಮ್ಮತ್ತೇ ವಿಶೇಷವಾದುದು.. ಮಾರ್ನೆಮಿಯವೇಷ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರದೇ ಎಷ್ಟು ನವರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯಿತೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಕಿ ನೋಡುವ ಖುಷಿ ಈಗಿಲ್ಲ.. ಗದ್ದೆಗಳೂ ತೋಟವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗಿದೆ... ಗದ್ದೆಯ ಎದೆಯ ಮೇಲೆಯ ಕೆಂಪಾದ ಮಣ್ಣಿನ ರಸ್ತೆಗಳು ಮಲಗಿವೆ.. ಗದ್ದೆಗಳು ಈಗಿನ ಹುಡುಗರ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟು ಮೈದಾನಗಳಾಗಿವೆ.. ಬಾಳೆಯ ಗಿಡಗಳು ನಗುತ್ತಿವೆ.. ಕೆಸರಿನ ನೆಲ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದೆ..!